Hoe houd je jezelf op de been bij dubbel verlies?

Alsof de coronacrisis niet rampzalig genoeg is. Afgelopen week is de man van mijn client vlak voor het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd overleden aan kanker. Hierdoor is haar normale leven pijnlijk tot stilstand gekomen. Al die mooie gezamenlijke plannen die de prullenbak in kunnen. Wat is de betekenis van een goede gezondheid? De onzekerheid van niet weten waar je aan toe bent. Ze worstelt met de vraag of ze haar werk weer na verloop van tijd kan oppakken? Wat zijn de financiële consequenties. En wat haar nu volledig opslurpt: Hoe regel ik de crematie? Door de strenge quarantainevoorschriften is het nu niet mogelijk om op de gewenste manier afscheid te nemen van haar geliefde.

Over al die onderwerpen bood ik mijn client een luisterend oor. Door de regelmatige consulten die we gehad hadden voor de Coronacrisis en nu met de telefoongesprekken bespraken we haar afwegingen, twijfels, vragen. en kwetsbaarheid.  Ze is een hele sterke vrouw, maar ik maakte me toch zorgen of ze zich wel op de been kan houden in deze moeilijke tijd.

Vangnet

Gelukkig weet ze zich omringd door haar zoon, familie en vrienden die haar bij deze tegenslag ondersteunen. Ik dacht meteen aan de mensen die geen vangnet hebben om zich door deze crisis heen te worstelen. Ineens is alles door de coronacrisis anders geworden. Alle verhalen over de besmettingen. In je eentje raak je in deze tijden waarin je weinig anderen spreekt gauw in een negatieve spiraal. Hoe gaat het met de mensen die niemand hebben om te praten over deze onzekere tijd. Of de oudere mensen bij wie de oorlogstrauma’s nu weer naar boven komen. Want het is nu eenmaal een automatisme dat het ene verlies het andere weer oprakelt. Ik sluit me daarom aan bij premier Rutte. Let op elkaar.