Wanneer je een scheiding/relatiebreuk meemaakt kan je het gevoel hebben dat je vestigingsmuren gaan schudden. Je kan niet direct overzien wat de gevolgen zullen zijn ten opzichte van huisvesting, je werk, je (schoon-)familie en vriendenkring. Ook je relatie tot je kinderen zal veranderen wanneer je als alleenstaande (ik zeg liever op zichzelf staande) ouder verder gaat. Vanzelfsprekendheden vallen weg. Je perspectief ten aanzien van je toekomst verandert wat verwarring teweegbrengt.

De verstandhouding met je voormalige partner zal zich wijzigen. Je vraagt je af hoe je een goede ouder kunt blijven voor je kinderen en hoe jullie samen als goede ouders kunnen blijven functioneren. Hoe kunnen jullie de kinderen zo stabiel mogelijk verder opvoeden?
Allerlei gevoelens worden aangeraakt, zoals spijt, schuld, schaamte, verdriet, angsten, vertwijfeling. De zorgdruk zal toenemen zowel in financieel opzicht als in je taak als ouder.

Vaak na de praktische afwikkeling ontstaat er meer ruimte voor reflectie om na te gaan hoe je in de relatie hebt gefunctioneerd. Wat was de reden waarom de relatie beëindigd is? Zijn jullie uit elkaar gegroeid na verloop van tijd of was er een derde in het spel? Dit maakt een groot verschil in de verwerking van een relatiebreuk.

Wat doet het met je zelfbeeld en je zelfvertrouwen? Je gaat op onderzoek uit en stelt jezelf essentiële vragen:

Hoe is je relatie met mezelf? Welke voorbeelden heb ik gekregen in mijn leven als het gaat over relaties en hoe zou ik die kunnen verbeteren? Hoe kan ik weer een goed zelfbeeld en zelfvertrouwen opbouwen?